از عوامل هسته‌زا اغلب برای اصلاح خواص پلیمرهای مختلف استفاده می‌شود. سرعت تبلور و اندازه کریستال ها تأثیر زیادی بر خواص  مکانیکی و نوری پس از فرایند شکل پذیری  پلاستیک، به ویژه در پلی پروپیلن (اما نه  الزاما محدود به آن) دارد.

افزودن عوامل هسته‌زا به پلیمرهای نیمه کریستالی، سطحی را برای شروع رشد کریستال فراهم می‌کند. در نتیجه، تشکیل سریع کریستال در بسیاری از اشکال کریستالی کوچک شتاب می گیرد. بنابراین با تغییر ریخت ساختار ، زمان چرخه در قالب گیری تزریقی کاهش یافته  و خواص مکانیکی مانند مدول خمشی، استحکام، دمای اعوجاج حرارتی و سختی افزایش خواهد یافت و  شفافیت و انتقال  نور به طور قابل توجهی بهبود می یابد .